1. Jeee, naar Kreta

Ik ben Theseus, zoon van Aigeus die de koning van Athene is. Ik ben opgevoed door mijn moeder Aithra en toen ik de rots met mijn vaders zwaard en sandalen had opgetild, mocht ik hem opzoeken in athene. Ik heb vele avonturen meegemaakt zoals het vangen van de stier die de akkers van Marathon verwoestte. Ik ben een HELD!
Ik vind het HEERLIJK om een held te zijn. Een held heeft roem, luxe, iedereen respecteert hem, precies zoals het zou moeten zijn. Natuurlijk heb ik ook nog eens lekker veel money, omdat mijn vader natuurlijk een koning is.
Maar een held zijn heeft natuurlijk ook nadelen. Zoals al die POEP-klusjes die je op moet lossen. Blijkbaar kan niemand, BEHALVE een held dat aan. Denk je dat dat leuk is?
Nee dus!
En je kan vast al raden dat mensen gebruik gaan maken van een held als hij in je buurt is.
Ik woonde pas net in Athene, toen mijn vader begon te vertellen over een VERSCHIKKELIJK verdriet dat zij hadden. Want eens in de negen jaar moesten zij zeven jongens en zeven meisjes offeren aan de Minotaurus op Kreta.
EN WEET JE WAAROM?
De Atheners waren JALOERS geworden op de zoon van koning Minos, de koning van Kreta, omdat hij gewoon veel beter was dan hen. Hij had alle onderdelen op de spelen voor Zeus gewonnen! En omdat de Atheners jaloers waren, lokten ze hem in een hinderlaag en doodden hem...
Ik zou dat ook niet leuk hebben gevonden als ik Minos was!
Maar ja...
Ik ben helaas een Atheense held. En helden hebben een soort van verplichtingen. Je zou natuurlijk denken dat een held vrijwillig opstaat bij elk levensgevaarlijk klusje dat hij moet klaren. Dat is NIET zo!
Als je als held een klus weigert, denken mensen dat dat komt omdat je bang bent (wat meestal ook zo is). Dan raak je al je roem kwijt, ben je een bastaard, wordt je onterft, je bent opeens een stuk onbenul! Na alles wat je gedaan hebt!
Aigeus was klaar met zijn DRAMATISCHE verhaal.
Natuurlijk keek iedereen in de zaal mij aan. Het waren zogenaamd wanhopige blikken, zo van 'Help ons Theseus, jij bent de enige die ons nog kan redden. Red ons!' Maar je kon duidelijk zien wat hun werkelijke gevoelens hierover waren: 'En nu moet jij jezelf dus aanbieden de Minotaurus te doden.' Om al die dingen die ik net had opgenoemd, zoals onterving, te voorkomen, moest ik er wel in meestemmen.
Dus ik stond, ZOGENAAMD vrijwillig, op en riep zo hard ik kon:
'Mijn vader. Dit onrecht, wat de Atheense bevolking wordt aangedaan, moet gestopt worden. Ik, Theseus, zal naar Kreta gaan en daar de Minotaurus doden!'
Er werd gejuicht.
Ik deed het in mijn broek.
Natuurlijk niet, helden doen dat niet.
Nee, ik was super stoer.
En na een groot feest begon ik me klaar te maken voor deze tocht naar Kreta.

Jeee, ik ga naar Kreta!!! Maar niet heus

Ik stond op de kust van Athene. Misschien was dit wel de laatste keer dat ik hem zal zien. Zucht. Daar kwam mijn vader verdrietig aanlopen. Hij begon een speech te houden over hoe erg hij mij zou missen als ik weg was. Haha, ik zou het nog bijna geloven ook!
Mijn vader en ik spraken af dat ik met witte zeilen terug zal varen, als ik het overleefd had en de Minotaurus had gedood. Zodat Aigeus al vanaf de kust kon zien of het me was gelukt.