3. AAAAAA op Kreta

Eenmaal aangekomen op Kreta werden we gastvrij ontvangen. Vooral het meisje Ariadne was erg aardig. Ze was de dochter van koning Minos. Ze was best mooi. Ik geloof dat ze verliefd op mij was.
Logisch. Ik ben zo mooi, gespierd en sterk dat geen meisje van mij af kan blijven. Wie wil er nou niet trouwen met een stoere Atheense held? Dat moest wel de droom van ieder meisje zijn!
Opeens begon ze te praten over mijn redding.
‘Ha, dat meisje viel als een blok voor mij.’ Maar ik vond het best wel interessant, want ze begon te praten over hoe ik de weg terug moest vinden als ik de Minotaurus had gedood, als dat dan zou lukken. Daar had ik nog niet echt over nagedacht.
Dit ging me echt nooit lukken
Nee natuurlijk ging het lukken, Ik ben toch een held!
Ze zei dat ze wel wat zou kunnen regelen, MAAR dan moest ik haar meenemen naar Athene en trouwen…
Wat een shitdeal.
Ik wilde helemaal niet met dat kind trouwen!
Maar ik had geen keus. Zelf kon ik niets anders dan dat verzinnen.
Na een tijdje op Athene te hebben doorgebracht moesten ik en de kinderen het Labyrint in. Ongewapend!
Holyshit. Het was enorm.
Hopelijk hield Ariadne zich aan haar woord…
En daar kwam ze al aan. Enthousiast vertelde ze dat Daidalus, de ontwerper van het Labyrint, medelijden met hem had en hem en de kinderen wou helpen. Hij had een draad aan Ariadne meegegeven en ik zou het aan de deur vast moeten maken en als ik het Labyrint inging, moeten afrollen.
Geniaal! Dan kon ik op de terugweg gewoon het draad volgen!
Ik pakte het draad van haar af en ging vol nieuwe moed met de kinderen het Labyrint in.
Opeens hoorde ik een enorm had geluid. Was dit de brul van de Minotaurus? O lieve hemeltje. Hoe ging ik dit overleven. Ook de kinderen waren bang. Na een hele lange tijd lopen, toen we de moed al aan het opgeven waren, zagen we opeens de Minotaurus.
Hij sliep!
In stilte sloop ik op hem af en
O nee, hij wordt wakker. Ik moet in actie komen!
Ik greep zijn kop vast en ik begon hem met al mijn kracht in zijn gezicht te slaan. WOW. Het ging eigenlijk best wel makkelijk.
Hij was dood!
Ik begon een overwinningsdansje te doen, maar stopte toen de kinderen me raar aankeken. O ja, ik wist natuurlijk allang dat ik de Minotaurus ging verslaan. Oké terug naar de poort dan. We volgden het draad. Iedereen was blij en opgewekt vanwege mij! Wat ben ik toch GEWEDIG!
Yes! Eindelijk uit dat verschrikkelijke Labyrint! Eindelijk weer frisse lucht. Meteen gingen ik en de kinderen naar de schepen toe en voeren weg van Kreta.
O ja, bijna vergeten. Ariadne ging ook nog mee.